روح...

اساساً روح که
بزرگ شد تن به زحمت می افتد ، و روح
 که کوچک شد تن آسایش پیدا می
 کند...
  و اذا
 کانت النفوس
 کبارا                           
  تعبت فی مرادها الاجسام>
  می گوید وقتی که
 روح بزرگ شد، جسم وتن چاره ای
 ندارد جز آن که به دنبال روح بیاید
 ، به زحمت بیفتد و ناراحت شود.
  روح
  کوچک به دنبال خواهش های تن می رود
 ، هر چه را تن فرمان بدهد اطاعت می
 کند. روح کوچک به دنبال لقمه برای
 بدن می رود ، اگرچه از راه دریوزگی
 و
 تملق و چاپلوسی باشد. روح کوچک
 دنبال پست و مقام می رود ، ولو با
 گرو
 گذاشتن ناموس
 باشد.
   روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی می
 دهد ، برای اینکه می خواهد در خانه
 اش
 مبل یا فرش داشته باشد ، آسایش
 داشته باشد ، خواب راحت داشته
 باشد.
 ...روح
  وقتی بزرگ شد ، خواه ناخواه باید
 در روز عاشورا سیصد زخم به بدنش
 وارد
 شود. آن تنی که در زیر سم اسب ها
 لگدمال می شود ، جریمه ی یک روح
 بزرگ را
 می دهد ، جریمه حق پرستی را می دهد
 ، جریمه روح شهید را می دهد.
 
  حماسه حسینی جلد
 ۱